501 subscribers in the TigerBonzo community. Subreddit o Tigerze tego typu. Znajdziesz u nas śmieszny content celebryty ze śmietnika. Miłej zabawy… Jak wygląda atak padaczki u psa? Sam atak padaczki przebiega wieloetapowo. Na samym początku możemy zauważyć zmiany w zachowaniu zwierzaka, jest on pobudzony lub też nadmiernie spokojny. W tym pierwszym przypadku potrafi bezustannie biegać w koło, nie zatrzymując się przez dłuższy czas. 72 views, 1 likes, 0 loves, 1 comments, 3 shares, Facebook Watch Videos from Świat moich pupili: Tak wyglądają ataki padaczki u mojej Bajki, niestety na żadne leki nie reaguje ma niecałe osiem lat, Witam, mój pies Puszek ma 4 lata, od około 1,5 roku choruje na padaczkę. Początkowo był zdrowy, lecz 1,5 roku temu odszedł od nas nasz wierny towarzysz Dino. Padaczka pojawiła się u Puszka po jakimś czasie od śmierci Dina. Pieski były ze sobą cały czas, Puszek praktycznie wychował się przy boku D Wiem, że temat brzmi dość standardowo, jednak przejrzałam już sporo wątków i ciągle nie znalazłam nic odnośnie problemu mojej suczki. Otóż moja suczka 2-3 tygodnie temu poczuła się gorzej. Była osowiała, miała temperaturę. Weterynarz stwierdził - przeziębienie. Dostała 3 dawki antybiotyku. Niezna Atak padaczki u psa. Powinieneś podnieść psa lub zapewnić mu opiekę dopiero po ustaniu drgawek, gdy jest to bezpieczne. Możesz instynktownie zechcieć pocieszyć lub przytrzymać swojego zwierzaka podczas napadu, ale nie jest to zalecane. Pamiętaj o tym, że podczas napadu nie odczuwają one bólu i nie wiedzą, że tam jesteś. . Napady padaczkowe bywają bardzo stresującą sytuacją zarówno dla właściciela jak i psa. Zwłaszcza pierwsze zetknięcie z tą chorobą. Zwierzęta często reagują w sposób nagły, gwałtowny, a objawy występujące bywają niepokojące dla ich opiekunów. Okazuje się jednak, że tak jak w przypadku ludzi i u psów padaczka nie oznacza wyroku śmierci. Ta neurologiczna choroba bywa uciążliwa i przerażająca, lecz jej odpowiednia diagnostyka wraz idealnie dobranym leczeniem powoduje, że czworonóg może cieszyć się życiem przez wiele lat. CO TO JEST PADACZKA? Padaczka należy do chorób neurologicznych i okazuje się, że jest to jedna z najpopularniejszych psich dolegliwości. Lekarze szacują, że ok. 0,75% wszystkich psów na świecie cierpi z powodu ataków padaczki. To określenie medyczne związane jest z chorobą, która charakteryzuje się przede wszystkim nawracającymi, niczym nie wywoływanymi napadami. Ma to ścisły związek z nieprawidłowo pracującym mózgiem zwierzęcia. Psy pod kątem chorób nie są tak dokładnie poznane jak ludzie. Dlatego też wiele schorzeń do tej pory bywa zagadkami zarówno dla lekarzy jak i naukowców. Stan padaczkowy, który związany jest ściśle z mechanizmami biochemicznymi, wciąż nie jest całkowicie poznany. Jednakże określono, że drgawki są dysfunkcją aktywności elektrycznej mózgu, w związku z tym każdy napad jest spowodowany barakiem równowagi pomiędzy pobudzeniem, a hamowaniem aktywności pewnych obszarów znajdujących się w mózgu. Lekarze nie są w stanie wykryć padaczki u psa podczas rutynowych badań. Pierwsze symptomy, że zwierzę jest chore mogą pojawiać się już w szóstym miesiącu jego życia. Okazuje się, że ataki padaczki mogą także wystąpić u osobników starszych (zazwyczaj przed ukończeniem 6 roku życia). Choroba ta bywa śmiertelna i niebezpieczna dla psów, lecz wykryta odpowiednio wcześnie, monitorowana i leczona w odpowiedni sposób, pozwala zwierzęciu żyć przez wiele lat. PRZYCZYNY PADACZKI U PSA: Epilepsja, bo taka jest druga nazwa tego schorzenia, sklasyfikowana jest na trzy grupy: o podłożu idiopatycznym;o podłożu symptomatycznym;o podłożu reaktywnym; U psów najczęściej występuje padaczka idiopatyczna. Oznacza to, że jej podłoże nie jest poznane. Lekarz zanim uzna daną epilepsję za idiopatyczną wyklucza wszystkie inne możliwości pojawienia się ataków padaczkowych u danego zwierzęcia. Podobne objawy występują podczas zapalenia mózgu psa, zaburzeń metabolicznych lub gdy struktura jego mózgu posiada pewne nieprawidłowości. Część fachowców twierdzi, że epilepsja może być chorobą dziedziczoną. Do potencjalnie zagrożonych ras zalicza się: beagle’a, sterea irlandzkiego, husky’ego, springer spaniela, labrador retriver’a, golden retriver’a oraz owczarka niemieckiego. Padaczka zwana strukturalną swoje podłoże ma w wadach rozwoju mózgu psa oraz w momencie jego uszkodzenia. Jest następstwem urazu głowy (nie każdego), nowotworów oraz po przebytym zapaleniu mózgu. Napady epilepsji mogą pojawić się także jako konsekwencja encefalopatii wątrobowej. ATAK PADACZKI – CO ROBIĆ? Medycyna związana z człowiekiem ma sklasyfikowane napady padaczki, lecz system ten na razie nie funkcjonuje w medycynie weterynaryjnej. Bezpośrednie używanie terminologii pochodzące z medycyny ludzkiej nie ma do końca racji bytu u psów. Jednakże dobrze posiadać wiedzę, że o stanie padaczkowym mówi się w momencie wystąpienia ataków trwających ponad 30 minut lub gdy napady te pojawiają się jeden za drugim, a zwierzę pomiędzy nimi nie odzyskuje swej świadomości. Padaczkę, a raczej jej napady można podzielić na trzy fazy. Pierwsza z nich nazywana jest prodromalną, następna – właściwym napadem, a kolejna – ponapadową. Każdy atak epilepsji może się od siebie różnić, dlatego też lekarze często zalecają opiekunom prowadzenie dziennika tegoż schorzenia. Istotne szczegóły jakie powinny być w nim zawarte powinny dotyczyć częstości napadów, okoliczności ich wystąpienia, czasu ich trwania oraz w jakiej części ciała wystąpiły drgawki. Każdy lekarz weterynarii będzie chciał także wiedzieć jak dany pies zachowuje się zaraz po pojawieniu się napadu epilepsji. Są takie osobnik, które szybko dochodzą do siebie, lecz również można spotkać takie, które mają problemy z poruszaniem się, są zlęknione lub wykazują inne zmiany w swym zachowaniu. Zazwyczaj wygląda to w następujący sposób: pies zdaje się być niespokojny, porusza się bez konkretnego celu, czasem krąży w kółko po pomieszczeniu (część osobników potrzebuje towarzystwa człowieka, część z nich ukrywa się przed nim). Zwierzę się ślini, nadmiernie oblizuje. Gdy pojawia się atak drgawek, czworonóg traci świadomość, a jego ciałem targają silne skurcze wszystkich mięśni. Zwykle ten stan trwa od kilkunastu sekund do kliku minut. Następnie pies wydaje się być zdezorientowany, znów krąży po domu, czasem załatwia się zupełnie nieświadomie. Z kolei tego typu sytuacja może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni. Pojawiają się również przypadku gdzie napady padaczki wywoływane są przez ściśle określone bodźce. Dlatego właściciel psa powinien być w pełni świadomy na temat tej choroby u swego zwierzęcia, by w przyszłości mógł unikać podobnych sytuacji. Ataki epilepsji mogą pojawiać się zaraz po ekspozycji czworonoga na głośne dźwięki, błyski świateł albo charakterystyczny ruch. Są również takie psy u których objawy choroby pojawiają się w trakcie snu albo odpoczynku. Należy być jednak świadomym, że nie wszystkie ruchy ciała czworonoga podczas snu są objawem padaczki. Po prostu psy, tak jak i ludzie, śnią i często wykonują pewne ruchy adekwatne do tego co dzieje się u nich w głowie. Mózg zwierząt prawdopodobnie (tak jak i ludzki) przetwarza w trakcie snu wspomnienia związane z przebytym dniem, a tym samym psy mogą śnić o zabawach, bieganiu itp. Oczywiście w trakcie ataku epilepsji, każdy właściciel powinien zapewnić bezpieczeństwo swojemu psu w 100 %. Oznacza to, że musi on usunąć z otoczenia zwierzęcia niebezpieczne przedmioty, a pod jego głowę podłożyć np. koc lub płaską poduszkę. Taka praktyka ma na celu ochronę głowy przed możliwymi urazami w trakcie drgań zwierzęcia. Nigdy nie należy wyciągać psiego języka czy wkładać coś do jego pyska. Wystarczy zwrócić uwagę na to, aby zwierzak się nie potłukł i po prostu nie ingerować za bardzo w to, co się z nim dzieje w trakcie ataku. Jeżeli czworonóg jest leczony farmakologicznie, a w domu znajduje się aplikator do podawania leków doodbytniczo, w sytuacji napadu padaczkowego można go zastosować. Padaczka u psów nie objawia się tylko i wyłącznie drgawkami. Można wyróżnić w tej sytuacji tzw. napady częściowe. Określenie to oznacza np. drżenie mięśni twarzoczaszki zwierzęcia lub jego kończyny. Czworonóg także może chodzić w kółko albo patrzeć się uporczywie w jeden punkt lub uporczywie szczekać. Zazwyczaj pies traci świadomość w trakcie napadu padaczkowego oraz (co często się zdarza) może on w niekontrolowany sposób oddać mocz i kał. PADACZKA – LECZENIE: Czy leki mogą pomóc psu? Leki przeciwpadaczkowe (tak samo jak u ludzi) przede wszystkim mają za zadanie hamować niektóre neuroprzekaźniki. Niestety nie wszystkie farmaceutyki działają w sposób jednakowy u psów. Sporadyczny atak epilepsji zazwyczaj nie jest klasyfikowany do wdrożenia leczenia farmakologicznego. Leki podaje się psu w momencie, gdy w ciągu całej doby pojawiły się częste napady albo gdy zwierzę miało co najmniej dwa ataki padaczkowe przez sześć miesięcy. Lekarze weterynarii zalecają farmakologiczne leczenie również u osobników, których objawy epilepsji są uznawane za nietypowe albo ciężkie. Gdy zwierzę zostanie zakwalifikowane do leczenia pierwszym krokiem jest odpowiedni dobór leków. W sytuacji występowania padaczki opiekun musi być świadomy, że często trzeba zmieniać dawkę podawanego farmaceutyka, ponieważ pojawiają się krótkoterminowe skutki uboczne. Zdarza się też, że lek należy zmienić, a wszystko to ma ścisły związek z psem i jego reakcją na leczenie. Padaczka u psów zazwyczaj leczona jest substancją czynna o nazwie – fenobarbital lub bromkiem potasu. Obecnie można spotkać preparaty zawierające imepitoinę. Prawidłowo dobrany lek powinien wyeliminować lub zdecydowanie ograniczyć występowanie ataków epilepsji u czworonoga. FENOBARBITAL: to produkt najbardziej popularny w celu leczenia padaczki u psów. Lekarze weterynarii oraz właściciele czworonogów cenią go sobie za jego stosunkowo niską cenę oraz dużą skuteczność. Okazuje się, że jego dodatkowym plusem jest fakt, że psy całkiem dobrze go znoszą, a jego dawkowanie nie sprawia problemu opiekunom. Oczywiście jak wszędzie i w tym przypadku bywają osobniki, którym fenobarbital niszczy wątrobę lub wywołuje cytopenię. IMEPITOINA: jest to substancja znajdująca się w preparatach weterynaryjnych, jednakże nie jest to lek, który powinien być stosowany jako „pierwszy rzut” przy stanie padaczkowym albo po tzw. napadach gromadnych. Farmaceutyki stosowane w trakcie epilepsji mogą być podawane szczeniakom, jak również starszym psom. Psi seniorzy powinny w trakcie leczenia być pod stała kontrolą weterynaryjną, ponieważ w ich przypadku niezwykle ważne jest regularne badanie krwi pod kątem stanu ich narządów wewnętrznych. Producent leku zawierającego substancję czynną – imepitoinę zastrzega, że osobniki z niewydolnością wątroby, chorobami serca oraz z niewydolnością nerek nie powinny go przyjmować. Koszt preparatu medycznego używanego podczas leczenia stanów padaczkowych może oscylować w dość rozpiętych widełkach cenowych np. lek o nazwie „Pexion” 400 mg (zawierający 78 tabletek) kosztuje ok 200 zł. Natomiast „Luminal” dostępny jest już od kilkunastu złotych. LECZENIE WSPOMAGAJĄCE: U ludzi chorujących na epilepsję zalecane jest stosowanie diety ketogennej. Jednak w przypadku psów nie zdaję się być ona szczególnie skuteczna. Naukowcy do tej pory nie wykazali związku pomiędzy napadami padaczki, a konkretnym składnikiem pokarmowym, którego usunięcie z diety znacznie zmniejszyłoby częstotliwość ataków. Lekarze weterynarii są jednak zdania, że właściciel jest w obowiązku monitorować posiłki psa chorującego na padaczkę. Większość chorujących zwierząt otrzymuje leki zawierające fenobarbital lub bromek potasu, a dieta ma ścisłe powiązania z rozprowadzaniem tych substancji jego w organizmie. Okazuje się, że zawartość białka, tłuszczu, węglowodanów oraz innych składników pokarmowych ma wpływ na długość pozostawania leków w organizmie czworonogów. Dlatego też każda zmiana żywienia psa może znacznie oddziaływać na to ile danej substancji on otrzyma (czy zbyt mało, a może nastąpi jej przedawkowanie). Z kolei zwierzę otrzymujące bromek potasu powinien mieć dietę ubogą w chlorki. Te związki chemiczne powodują, że bromek jest szybciej wydalany z organizmu psa. Dlatego też w takim przypadku dawka leku powinna być wyższa. Niestety trudno określić ile chlorków zawiera dana psia karma, ponieważ nie jest obowiązkiem umieszczanie takich informacji na etykiecie przez jej producentów. Każdy opiekun powinien być ostrożny w momencie zmiany diety swego pupila. Część lekarzy weterynarii odradza stosowania takich praktyk. Oczywiście w momencie wystąpienia alergii pokarmowej lub gdy dotychczasowa dieta okazała się być zbyt mało wartościowa, zmiany są konieczne. Warto w takiej sytuacji sięgnąć po wysokiej jakości produkty marek komercyjnych np. po karmy hipoalergiczne lub gotować psu z przepisów ustalonych przez dietetyka weterynaryjnego. Padaczka u psów wywołuje niepokój u ich właścicieli. Warto więc się do niej odpowiednio przygotować, także psychicznie. Najlepszym pomocnikiem w takiej sytuacji jest posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat tego schorzenia. Takie rozwiązanie oraz konsultacje z lekarzem weterynarii zdecydowanie pozwoli zachować zimną krew opiekunowi podczas napadu padaczkowego jego pupila. Zapisz się na newsletter! Atak drgawek połączony z utratą świadomości nie jest chorobą, tylko objawem nieprawidłowej aktywności mózgu. Spośród wielu chorób mogących wywołać takie ataki u czworonoga najpopularniejsza jest epilepsja idiopatyczna, czyli padaczka o nieznanym podłożu. Do innych przyczyn drgawek mogą należeć takie przypadłości, jak anemia, nowotwory, guzy mózgu, choroby metaboliczne i niektóre zatrucia. Ataki takie mogą być także spowodowane ogromnym stresem przeżywanym przez zwierzę. Jak pomóc psu podczas ataku padaczki?Jak wygląda atak padaczki u psa? Lekarze weterynarii podkreślają, że ataki padaczki to nie tylko gwałtowne drgawki całego ciała. Taka forma jest wprawdzie najłatwiejsza do zauważenia, jednak wcale nie jest najczęstsza. Wiele napadów dotyczy tylko pyska lub oczu psa, przypomina tiki nerwowe lub objawia się rytmicznie powtarzającym zachowaniem, na przykład szczekaniem. Atak padaczkowy trwa zazwyczaj zaledwie kilka sekund, choć z perspektywy spanikowanego opiekuna może wydawać się pomóc psu, który ma atak padaczki? Podczas ataku padaczki u psa kluczowe jest zabezpieczenie go, by nie zrobił sobie krzywdy podczas wstrząsów. Zdrowie czworonoga zależy w takich momentach wyłącznie od opiekuna, jego zdolności do opanowania stresu i skupienia się na pomocy zwierzakowi. Co należy zrobić, gdy pies ma napad drgawek? Zapamiętaj, o której godzinie zaczęły się drgawki i o której skończyły. Długość trwania napadu jest ważną informacją dla lekarza weterynarii. Jeśli jest przy tobie druga osoba, poproś ją o nagranie ataku telefonem. Nie próbuj wyciągać psu języka z pyska. Zwierzak prędzej odgryzie sobie wyciągnięty język, niż się nim udusi. Odsuń zwierzaka od mebli i schodów, by się nie poobijał podczas silnych drgawek. Podłuż psu poduszkę pod głowę i delikatnie przytrzymaj, póki psiak nie odzyska świadomości. Atak padaczki u psa trwający dłużej niż 2-3 minuty może spowodować hipertermię, czyli przegrzanie organizmu. Możesz spróbować schłodzić zwierzaka, kładąc na nim ręcznik zwilżony zimną wodą, ale przede wszystkim spróbuj jak najszybciej zabrać go do weterynarza. Zadzwoń do weterynarza, jak tylko atak ustąpi. I to nawet jeśli twój psiak po odzyskaniu świadomości będzie zachowywał się zupełnie normalnie. Jeśli atak padaczki powtórzy się w ciągu kolejnych 24 godzin, jak najszybciej zabierz psa do weterynarza na dokładne badania. W opiece nad psem cierpiącym na epilepsję pomoże ci także prowadzenie dzienniczka, w którym będziesz zapisywać informacje o każdym ataku i sytuacji, która go poprzedzała (np. zabawa, sen, hałas). Na tej podstawie lekarzowi weterynarii będzie łatwiej zdiagnozować przyczynę ataków i wdrożyć odpowiednie leczenie. Padaczka u psa to złożona choroba neurologiczna, która charakteryzuje się napadami drgawkowymi. Jest ona spowodowana zaburzeniami w hamowaniu i pobudzaniu pracy mózgu, co prowadzi do napadowego pobudzenia neuronów w korze mózgowej i powoduje wystąpienie napadu drgawkowego. Psia padaczka z klinicznego punktu widzenia, może być zdiagnozowana kiedy wystąpią dwa lub więcej ataki drgawkowe, które nie były niczym sprowokowane i musi być pomiędzy nimi co najmniej 24 godzinna przerwa. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Psia padaczka – przyczyny i predyspozycjeJak wygląda padaczka u psa?Diagnostyka psiej epilepsjiAtak padaczki u psa, jak możemy pomóc?Padaczka u psa leczenie – jak jako właściciele psa możemy współpracować z lekarzem weterynarii?Psia padaczka, leczenieKomfort życia psa z padaczką Psia padaczka – przyczyny i predyspozycje Ataki padaczki u psa mogą być objawem choroby, albo schorzeniem same w sobie. Ze względu na przyczyny padaczki u psa, wyróżniamy najczęściej dwa rodzaje epilepsji: Padaczka wtórna (objawowa) jest to rodzaj psiej padaczki, w której napady padaczkowe są objawem innej choroby, najczęściej obserwujemy ją w przypadku przebiegu chorób dotyczących układu nerwowego (na przykład guz mózgu), ale także przy schorzeniach metabolicznych innych narządów: wątroby i nerek. Do ataku padaczki wtórnej może dojść też przy zatruciach. Padaczkę pierwotna/idiopatyczna, najczęściej jest ona uwarunkowana genetycznie, a jej dokładne przyczyny nie są jeszcze znane. Mózg psa ma prawidłową budowę, jednak jego praca jest zaburzona. Padaczka idiopatyczna może występować u psów niezależnie od wieku. Jednak w jej przypadku pierwsze objawy padaczki u psa pojawią się często już w młodym wieku (pomiędzy 6 miesiącem a 5 rokiem życia). Z kolei atak padaczki u starego psa będzie najczęściej padaczką wtórną, która może być objawem występowania u nich innych schorzeń spowodowanych procesem starzenia się, jednak nawet jeśli wiemy, że jest to objaw innej choroby, padaczka u starego psa nie może być ignorowana. Oczywiście jak w przypadku większości chorób, tutaj także możemy mówić o predyspozycjach genetycznych. Rasami predysponowanymi do występowania padaczki u psów to między innymi: pudle, boksery, owczarki belgijskie, berneńskie psy pasterskie, jamniki, sznaucery miniaturowe, cocker spaniele, labradory, bernardyny, golden retrievery, szpice niemieckie, setery irlandzkie, husky czy owczarki niemieckie. Oczywiście to, że jakiejś rasy nie ma na liście, nie oznacza, że psia padaczka u nich nie występuje. Jak wygląda padaczka u psa? Objawy padaczki u psa możemy podzielić na dwie następujące kategorie: Napady częściowe, które nie wpływają na świadomość. Do tej grupy należą zaburzenia ruchowe, takie jak: asekuracyjny chód drżenie mięśni twarzy utrata kontroli nad pojedynczą kończyną przechylanie głowy objaw łapania muchy – kiedy zwierzę kłapie szczęką próbując złapać nieistniejącego insekta Napady uogólnione, w którym dochodzi do sztywnienia ciała, a następnie do silnych drgawek. Przy napadzie uogólnionym psia padaczka może charakteryzować się nadmiernym ślinotokiem oraz problemami z nietrzymaniem moczu i kału. Epilepsja u psa w tym wypadku prowadzi do utraty świadomości oraz braku reakcji na jakiekolwiek bodźce ze środowiska zewnętrznego. Często nie wiemy jak wygląda padaczka u psa. Atak padaczki u starego psa jak i młodego może przebiegać w kilku następujących fazach: faza prodromalna (zwiastun, prodrome), aura, faza właściwa napadu (ictus) faza postiktalna (popadaczkowa). W pierwszej fazie dochodzi do zmiany zachowania, zwierzę może być nadpobudliwe, albo osowiałe. Faza ta może trwać zarówno kilka godzin jak i kilka dni, jest widoczna tylko u niektórych zwierząt i wskazuje nadchodzący atak padaczki u psa. Następna faza aura, jest początkiem właściwego ataku drgawkowego. Trwa ona bardzo krótko (może trwać kilka sekund lub minut), a jaj objawy się bardzo zbliżone do pierwszej fazy zwiastunowej, przez co często są mylone. Kolejna jest faza właściwa napadu, w której dochodzi do napadu drgawkowego. Atak drgawkowy składa się z dwóch etapów. Na początku ma miejsce utrata przytomności przez psa. Przez około pół minuty zwierzę leży ze sztywnymi kończynami, sztywnym i wygiętym łukowato ku tyłowi kręgosłupem oraz wstrzymanym oddechem. Następnie pies zaczyna ruszać kończynami, sprawiając wrażenie jakby biegał/pływał. Atak padaczki u psa trwa z reguły do 2 minut i mogą podczas niego występować na zmianę wspomniane wyżej objawy. Ostatnią fazą po wystąpieniu ataku drgawkowego jest faza popadaczkowa, w której obserwujemy zachowanie psa po ataku padaczki. Na początku dochodzi do odpoczynku psa, następnie albo do powrotu do fizjologicznego, normalnego zachowania, albo do dezorientacji zwierzaka. Diagnostyka psiej epilepsji Pies, u którego podejrzewamy padaczkę powinien trafić do lekarza weterynarii, najlepiej do specjalisty w dziedzinie neurologii. Na wizycie zwierzak zostanie przebadany neurologicznie. Często następnym krokiem naszego weterynarza będzie chęć wykonania badaniach dodatkowych, żeby wykluczyć (lub też potwierdzić) przyczyny choroby, takimi badaniami mogą być: badanie krwi, moczu oraz płynu mózgowo-rdzeniowego, RTG i USG, rezonans magnetyczny lub tomograf komputerowy głowy. Bardzo często jeśli w żadnym z tych badań nie wyjdą nieprawidłowości, które mogłyby okazać się przyczyną padaczki objawowej, będziemy mówić o padaczce idiopatycznej. Niestety jest to diagnoza polegająca na wykluczaniu innych chorób, gdyż w weterynarii nie ma testów genetycznych, które pozwoliłyby na jednoznaczną diagnozę padaczki pierwotnej. Atak padaczki u psa, jak możemy pomóc? Epilepsja u psa jest stresującą sytuacją zarówno dla zwierzaka jak i jego opiekuna. Najważniejsze o czym trzeba pamiętać, to żeby zapewnić psi bezpieczeństwo podczas napadu drgawek. W pobliżu nie powinny znajdować się żadne przedmioty, które mogą zagrozić życiu lub bezpieczeństwu psa. Należy usunąć wszystkie rzeczy, którymi może się zranić. Jeśli atak padaczki odbywa się w wysokim miejscu, z którego upadek mógłby zagrozić zdrowiu psa, należy go przenieść na ziemie. Jednak jest to jedyna sytuacja, w której zwierzę można ruszać. Z racji tego, że epilepsja u psa to silne drgawki, można pod głowę psa podłożyć coś miękkiego jak koc, żeby chronić jego głowę przed uderzeniami. Pod żadnym pozorem nie wolno wsadzać nic do pyska naszego zwierzaka, ani też wyciągać jego języka na zewnątrz. Należy pamiętać, że atak padaczki u psa wiąże się z brakiem świadomości zwierzęcia, co mogło by spowodować nieświadome ugryzienie siebie, lub ręki swojego opiekuna. Niewskazane jest podawanie jakichkolwiek leków na własną rękę, szczególnie tych doustnych, gdyż pies mógłby się zadławić. Jedyny wyjątek stanowią doodbytnicze czopki przeciwdrgawkowe przepisane przez lekarza weterynarii. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Padaczka u psa leczenie – jak jako właściciele psa możemy współpracować z lekarzem weterynarii? Należy pamiętać, że nie ma jednego wzorca objawów i zachowania. To jak wygląda padaczka u psa może się różnić pomiędzy poszczególnymi osobnikami, ale także pomiędzy pojedynczymi atakami konkretnego psa. W celu dobrania przez lekarza jak najskuteczniejszego leczenia, warto prowadzić notatnik i zapisywać szczegółowy przebieg ataków. Przy prowadzeniu takiego dziennika należy pamiętać, żeby uwzględnić okoliczności, w której atak padaczki miał miejsce (na przykład czy atak był poprzedzony jakimś głośnym wydarzeniem), objawy padaczki u psa, które wystąpiły przy konkretnym ataku, ale także zachowanie psa po ataku padaczki. Te informacje są dla lekarza weterynarii bardzo ważne, gdyż wywiad przeprowadzony z opiekunem, jest jedną ze składowych przy dobraniu prawidłowego leczenia. Należy pamiętać, że zachowanie psa po ataku padaczki może być bardzo różne: lękliwość, zaburzenia poruszania się, ogólne zmiany w zachowaniu psa, ale też szybki powrót do prawidłowej kondycji. Dlatego nawet informacja, że zachowanie psa po ataku padaczki jest praktycznie od razu całkowicie normalne, jest czymś co należy zanotować i powiedzieć na wizycie lekarzowi weterynarii. Jeśli objawy padaczki u psa są trudne do opisania, można też nagrać filmik podczas ataku i pokazać go na wizycie. Leczenie padaczki u psa zależy od jej rodzaju i podłoża ataków. Przykładowo padaczka u starego psa, która najczęściej jest padaczką objawową może być wyleczona w momencie wyleczenia choroby podstawowej, na którą choruje zwierzę, a której objawem jest psia padaczka. W przypadku padaczki idiopatycznej, która jest już chorobą przewlekłą, konieczne jest przyjmowanie leków do końca życia psa. Podstawowym lekiem, który praktycznie natychmiastowo przerywa atak padaczki u psa jest diazepam podany we wlewie dożylnym lub w postaci czopka doodbytniczego. Jednak leku tego nie można podawać długo, bo organizm bardzo szybko staje niewrażliwy na działanie substancji i lek przestaje być skuteczny. Dlatego do najczęstszych substancji używanych w długoterminowym leczeniu psiej padaczki należą fenobarbital i bromek potasu. Leki te są na tyle skuteczne, że umożliwiają ustabilizowanie, a niekiedy zatrzymanie występowania ataków padaczki, co zwiększa komfort życia psiego pacjenta. Jednak należy pamiętać, że leki należy podawać regularnie, żeby kuracja była skuteczna. Warto też profilaktycznie wykonywać badania krwi. Jeśli chodzi o cenę leków na padaczkę u psa dużo zależy od wagi naszego pupila. Wiadomo im więcej waży nasz psiak tym większą dawkę substancji będzie musiał przejmować. Jednak powinniśmy się przygotować na kwoty rzędu kilkudziesięciu złotych za 10 tabletek fenobarbitalu. Komfort życia psa z padaczką Bardzo często przy współpracy właściciela i lekarza weterynarii udaje ustabilizować się padaczkę na tyle, żeby pies nie odczuwał na codzień zbędnego dyskomfortu życia. Właściciele, którzy pierwszy raz mają styczność z tą jednostką chorobową zastanawiają się czy padaczka u psa jest śmiertelna. Oczywiście, każda nieleczona choroba może doprowadzić do śmierci. Jednak pomimo tego, że padaczka idiopatyczna jest nieuleczalna i wymaga przyjmowania przez psa leków do końca życia, to odpowiednio wczesne wykrycie choroby poprawia jakość życia naszego pupila. Stałe monitorowanie epilepsji u psa i prawidłowo dobrane leczenie, potrafią sprawić, że ataki padaczki u psa nie będą praktycznie występować, albo będą pojawiać się ze zmniejszoną częstotliwością. Dzięki temu pies może przeżyć wiele lat w pełnym komforcie. Ranking najlepszych karm dla psa – sprawdź już teraz! Zobacz ranking Przez aktualizacja dnia 18:58 Według definicji padaczka to zaburzenie czynności mózgu, które cechuje się trwałą skłonnością do napadów drgawkowych, nazywanych również napadami padaczkowymi. Jakie są przyczyny padaczki u psów? U psów wyróżnia się dwa typy padaczki, ze względu na przyczynę jej występowania. Padaczka idiopatyczna (pierwotna) Jeśli mamy do czynienia z epilepsją idiopatyczną, oznacza to, iż bezpośrednia przyczyna jest niemożliwa do ustalenia. Często jest to przypadłość wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Ten rodzaj napadów nazywany jest także padaczką młodzieńczą, gdyż najczęściej ujawnia się u psów w wieku od 1 do 5 roku życia. Na podstawie badań wyróżniono szczególnie zagrożone tym rodzajem epilepsji rasy, a należą do nich: beagle, owczarek belgijski, szpic wilczy, collie, jamnik, pudel, owczarek niemiecki, seter, golden retriever, labrador retriever, spaniel, siberian husky, alaskan malamute. Ze względu na dziedziczność tego schorzenia psy z padaczką pierwotną nie powinny być dopuszczone do rozrodu. Podobnie powinno się wycofać z rozrodu rodziców szczeniaków, u których wykryto ten rodzaj padaczki. Padaczka wtórna (objawowa) Przyczyna powstawania epilepsji wtórnej u psów jest możliwa do ustalenia. Epilepsję wtórną powoduje zaburzenie lub uszkodzenie jakiegoś fragmentu mózgu z przyczyn wewnątrz albo pozaczaszkowych. Czynniki wewnątrzczaszkowe to między innymi zapalenie mózgu, opon mózgowych, guz nowotworowy, wylew krwi, wodogłowie czy blizny. Druga grupa, czyli powody pozaczaszkowe, dotyczą zatruć i chorób metabolicznych (zaburzenia pracy wątroby i nerek, obniżony poziom cukru, zaburzenia elektrolitowe). Do ataków doprowadzać mogą także niedobory witamin z grupy B (w szczególności B1 i B6), zaś u suk powszechna jest poporodowa hipokalcemia (tężyczka poporodowa), czyli niedobór wapnia w związku z laktacją i niewystarczającą podażą wapnia w diecie, szczególnie u suk z licznymi miotami. Rodzaje ataków padaczkowych u psa Wyróżnia się dwa rodzaje ataków padaczkowych: małe ataki padaczkowe (petit mal), duże ataki padaczkowe (grand mal). Mały atak padaczkowy (petit mal) bywa też nazywany atakiem bezdrgawkowym i może pozostać zupełnie niezauważony lub zignorowany przez właściciela psa. Trwa bardzo krótko (nawet kilka sekund) i nie powoduje utraty przytomności. Pies w trakcie małego ataku padaczkowego sprawia wrażenie nieobecnego, może dojść na przykład do niewielkich ruchów – drgań mięśni, kończyn. Po tym rodzaju ataku zwierzę zachowuje się znów normalnie. W dużych atakach padaczkowych (grand mal) dochodzi do drgawek (konwulsji) i utraty przytomności, które trwają od kilkunastu sekund do kilku minut. Jest to najczęstszy rodzaj ataku. Pies upada, traci przytomność, czemu towarzyszą jednoczesne gwałtowne skurcze mięśni w całym ciele. Atakowi grand mal towarzyszy ślinotok, czasem wymioty oraz wydawanie dźwięków (skomlenie, szczekanie, wycie), a zwierzę nie reaguje na głos czy widok właściciela. Nierzadko dochodzi do popuszczenia moczu i/lub kału przez psa. Drgawki u psa pojawiają się również w przypadku: zatruć ołowiem, rtęcią, metaldehydem, środkami fosforoorganicznymi lub strychniną w przebiegu encefalopatii wątrobowej lub mocznicowej, przewlekłej niewydolności nerek, niedoczynności tarczycy, nosówki, udaru cieplnego, niedotlenienia spowodowanego anemią, chorobami serca czy utrudnionym oddychaniem. Ataki padaczkowe u psa mogą być również spowodowane przez niektóre leki. Do drgawek może dochodzić ponadto z powodu różnych chorób zakaźnych (jak na przykład wścieklizna, tężec czy zatrucie jadem kiełbasianym). Przebieg napadu padaczkowego u psa Każdy napad padaczkowy u psa składa się z określonych trzech faz. Faza zwiastunowa Bardzo łatwo można przeoczyć tę fazę, ponieważ jej objawy potrafią być subtelne. Faza zwiastunowa charakteryzuje się zmianą zachowania. Pies może stać się pobudzony, niespokojny, mieć problem ze znalezieniem sobie miejsca, szukać kontaktu z właścicielem, ale równie dobrze może unikać towarzystwa i preferować ciche, spokojne kryjówki z dala od hałasu i nadmiernych bodźców. Bardzo prawdopodobne jest też wystąpienie ślinotoku i częste oblizywanie się. Czas trwania: od kilku minut do kilku godzin. Faza właściwego napadu Pojawia się bezpośrednio po fazie zwiastunowej i może przebiegać na różne sposoby w zależności od rodzaju ataku padaczkowego (duży lub mały). Objawy tej fazy zostały opisane powyżej, w podrozdziale "Rodzaje padaczki u psa". Faza końcowa (popadaczkowa) Ta faza również przebiega w różny sposób w zależności od tego, z jakim rodzajem ataku mamy do czynienia. Jeśli jest to maly atak padaczkowy (petit mal), podobnie jak w przypadku poprzednich faz, ta również w łatwy sposób może pozostać niezauważona przez właściciela. Charakteryzuje się chwilową dezorientacją i osłabieniem zwierzęcia. Czas trwania: krótka chwila. Jeśli był to duży atak padaczkowy (grand mal), w pierwszej chwili po zakończeniu ataku pies jest zdezorientowany, osłabiony i może mieć problem ze wstaniem. Pełna świadomość wraca stopniowo, w międzyczasie może pojawić się nietrzymanie moczu i kału. Zwierzę może podczas tej fazy odmówić jedzenia i picia. Czasem występują zaburzenia układu nerwowego i układu krążenia, takie jak tymczasowa ślepota czy niedowłady kończyn. Czas trwania: różnie, od kilku godzin do nawet kilku dni. Jak zachować się podczas ataku padaczki u psa? Przede wszystkim należy zachować spokój i nie wpadać w panikę. Nie trzeba uspokajać psa, ponieważ w trakcie ataku i tak nie jest on świadom obecności właściciela. Jedyne, co możemy zrobić, to usunąć z jego zasięgu przedmioty, które mogą zrobić mu krzywdę (na przykład spadając na niego) i uważnie obserwować, aby zdać potem jak najdokładniejszą relację lekarzowi weterynarii. Warto – pomimo dużych emocji i stresu – spróbować nagrać przebieg ataku, aby móc nagranie pokazać później w gabinecie. W przypadku lekkiego ataku zaleca się powstrzymać z wizytą do momentu, aż pies poczuje się lepiej. Sam atak padaczki jest dla psa stresujący, warto dać mu czas na uspokojenie się. WAŻNE! Kiedy atak padaczkowy typu grand mal trwa więcej niż 10 minut albo powtarza się w krótkich odstępach czasu i nie dochodzi między nimi do pełnego powrotu świadomości – istnieje zagrożenie zdrowia i życia psa. Zwierzę należy natychmiast zabrać do lekarza weterynarii, aby mógł przerwać atak farmakologicznie. Jakie psy mają predyspozycje do padaczki? Nie wykazano dotychczas związku drgawek z płcią psa, natomiast badania w Klinice Małych Zwierząt w Monachium wykazały, że prawdopodobnie istnieje większe ryzyko zarówno ataku drgawkowego, jak i stanu padaczkowego u suk po kastracji w porównaniu do niekastrowanych. Rasami predysponowanymi do występowania drgawek są golden retrivery i beagle, natomiast zwiększone ryzyko stanów padaczkowych występuje u owczarków niemieckich. Należy jednak pamiętać, że predyspozycja nie oznacza, że u psa dane schorzenie się pojawi i odwrotnie – w przypadku innych ras ryzyko dalej istnieje. Leczenie padaczki u psa W pierwszej kolejności należy ustalić, czy to padaczka jest schorzeniem, na które pies cierpi. Pojedynczy atak nie musi o niczym świadczyć. Kompetencje do diagnozowania padaczki u psa ma oczywiście lekarz weterynarii, do którego zawsze należy udać się w pierwszej kolejności po zaobserwowaniu jakichkolwiek niepokojących oznak. Lekarz weterynarii powinien zapytać o takie rzeczy jak przebyte schorzenia, ogólne samopoczucie psa czy okoliczności, w których doszło do ataku. Następnie wykona pełną diagnostykę. Dopiero po wykluczeniu innych chorób lekarz weterynarii może zdiagnozować u psa epilepsję. Nie zaleca się podawania leków już po wystąpieniu pierwszego ataku, ponieważ u wielu psów napad padaczkowy pojawia się tylko raz i nie ma konieczności leczenia farmakologicznego. Wyjątkiem jest sytuacja, kiedy pojawia się stan padaczkowy, czyli atak trwający ponad 10 minut, albo seria ataków w krótkich odstępach czasowych. Leki podane przez lekarza weterynarii mają na celu jedyne złagodzenie jej ataków i wydłużenie okresów między nimi. Do najczęściej stosowanych leków należą: diazepam, fenobarbital, bromek potasu, lewetyracetam, felbamat i zonizamid. Nie należy zrażać się, gdy dany lek nie przynosi pożądanych efektów. Niestety, jak u ludzi, dobranie odpowiednich leków i ich dawek na schorzenia neurologiczne jest niezwykle trudne. Każdy organizm reaguje w specyficzny sposób i niemożliwym jest, aby daną reakcję przewidzieć. Dawkowanie leku powinno być na bieżąco konsultowane z lekarzem weterynarii. WAŻNE! Nie należy przerywać na własną rękę terapii farmakologicznej nawet, jeśli choroba na pierwszy rzut oka wydaje się już zaleczona. W większości przypadków skutkuje to szybkim nawrotem choroby. Padaczka jest chorobą przewlekłą i, na ten moment, nieuleczalną. Leki przeciwpadaczkowe zazwyczaj muszą być brane do końca życia. Jak każdy lek, leki przeciwpadaczkowe powodują efekty uboczne. Najczęstszym z nich jest zmniejszenie aktywności psa. Niektóre z leków mogą obciążać wątrobę i prowadzić do jej uszkodzenia, co będzie objawiało się zwiększonym pragnieniem i częstszym oddawaniem moczu. Z tego względu warto zabierać psa na badania kontrolne do lekarza weterynarii raz na kilka miesięcy. Konsultacja: Lekarz weterynarii Franek Paśko Padaczka u psów stanowi jedną z najczęściej występujących chorób układu nerwowego. Szacuje się, że dotyczy około 3-5% wszystkich czworonogów. Istnieje wiele propozycji klasyfikacji padaczek u psów. Najczęściej spotyka się podział na padaczkę pierwotną, reaktywną i psiej padaczki określa się zaburzenie czynności mózgu charakteryzujące się trwałą skłonnością do występowania napadów drgawkowych. Napad padaczkowy przebiega zazwyczaj w czterech fazach, które różnią się nieco między sobą w zależności od postaci choroby. Nierzadko określenie bezpośredniej przyczyny psiej padaczki okazuje się niemożliwe. Przyczyny padaczki u psa Przyczyny padaczki u psa bywają różnorakie. W zależności od ich charakteru wyróżnia się epilepsję pierwotną, symptomatyczną i reaktywną. Ta pierwsza określana bywa też jako padaczka idiopatyczna. Mówi się o niej wówczas, gdy nie ma możliwości jasnego określenia bezpośredniej przyczyny choroby. Może być zdiagnozowana jedynie po wykluczeniu wszystkich innych przyczyn. Padaczka u psów może być wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Pierwsze jej przypadki ujawniają się u młodych czworonogów. Zazwyczaj u około rocznych. Z tego też względu zamiennie nazywa się ją młodzieńczą padaczką. Udowodniony wpływ czynnika genetycznego w pojawieniu się tej przypadłości stwierdzono w przypadku takich ras jak beagle, szpic fiński, owczarek belgijski oraz wilczarz irlandzki. Wysoce podejrzany wpływ czynnika genetycznego występuje też u berneńskiego psa pasterskiego, border collie, golden retrievera, labrador retrievera, keeshonda, owczarka australijskiego, owczarka szetlandzkiego, pudla miniaturowego i standardowego, angielskiego springer spaniela, wyżła węgierskiego i włoskiego. Mając na uwadze dobro zwierząt, psy, u których stwierdzona została pierwotna padaczka, nie powinny być poddawane rozrodowi. Najlepiej przeprowadzić u nich zabiegi kastracji lub padaczka psa powodowana jest przez strukturalne lub czynnościowe uszkodzenie mózgu. Nazywana jest też symptomatyczną. U jej podłoża wymienia się takie stany, jak zapalenie opon mózgowych, wylew krwi, guz nowotworowy, powstające blizny, wodogłowie (opisywane zwłaszcza u psów ras miniaturowych – toy-breeds). Tzw. wewnątrzczaszkowe przyczyny padaczki mogą być wynikiem choroby albo powstać na skutek przebytego urazu mózgu w czasie wypadku komunikacyjnego lub upadku z wysokości. Padaczka reaktywna to wynik procesów patologicznych o pozaczaszkowej lokalizacji. Najczęściej wynika z intoksykacji lub zespołów metabolicznych. Wymienić tu można zatrucia metalami ciężkimi, środkami ochrony roślin, fosforoorganikami, metaldehydem, ponadto choroby metaboliczne, jak zaburzenia elektrolitowe, hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi), hiperglikemia (wysoki poziom cukru we krwi). Dodatkowo zaburzenia funkcjonowania wątroby i nerek (encefalopatia wątrobowa, krążenie wrotno-oboczne czy mocznica), niedobory witamin z grupy B, choroby zakaźne (tężec, wścieklizna, nosówka). Duże znaczenie może mieć też przedawkowanie lub nieprawidłowe stosowanie leków. Jak może objawiać się padaczka u psa? Ataki padaczki u psa mogą przybrać różną formę. Biorąc pod uwagę obraz kliniczny, podzielone zostały na drgawki uogólnione oraz częściowe. Te pierwsze są skutkiem pobudzenia w obydwu półkulach mózgu i mogą mieć postać:● konwulsyjną – typowa jest dla niej obustronna manifestacja – gwałtowne skurcze mięśni w całym ciele, w jej przebiegu dochodzi zazwyczaj do utraty świadomości, pojawić się może ślinotok, wymioty, popuszczanie moczu i/lub kału, wydawanie dźwięków (szczekanie, skomlenie, wycie), inaczej określa się ją jako grand mal (napady duże);● niekonwulsyjną – charakteryzuje się występowaniem lub też nie komponenty motorycznej. Atak bezdrgawkowy może zostać niezauważony przez opiekuna psa, dochodzi do utraty kontaktu z rzeczywistością i istnieje ryzyko utraty świadomości, inaczej określa się ją jako petit mal (napady małe).Z kolei drgawki częściowe mogą mieć postać:● prostych – typowe są dla niej jednostronne ogniskowe objawy ruchowe, nie dochodzi do utraty świadomości;● złożonych – nazywane też psychomotorycznymi. Charakterystyczne są dla nich objawy psychiczne, które mogą objawiać się okresowymi zmianami zachowania, nagłe epizody histerii, agresji, halucynacji, rozwolnienie. Zwierzę nie traci świadomości;● z wtórnym uogólnieniem – może objawiać się jako częściowe proste i złożone. Epilepsja u psa – jak wygląda napad? Napad padaczkowy przebiega etapowo. Wyróżnia się w nim fazę prodromalną (prodrome). Możliwa jest do zauważenia tylko u niektórych zwierząt. Zwiastuje zbliżający się napad. Polega na zmianie zachowania i przejawia się osowiałością lub nadpobudliwością, bezcelowym chodzeniem w kółko, poszukiwaniem ustronnych miejsc, gdzie można się ukryć. Trwa od kilku godzin do kilku dni. Później jest tzw. aura. Uważa się ją za początek napadu. Trwa od kilku sekund do kilku minut. Po niej występuje faza właściwa napadu (ictus). Jej przebieg będzie różny w zależności od postaci choroby, z jaką zmaga się zwierzę. Następnie ma miejsce faza ponapadowa (postiktalna, popadaczkowa). W jej czasie zwierzę odpoczywa. Odzyskuje sprawność – wraca do aktywności albo przechodzi w stan dezorientacji, który trwa od kilku minut do kilku dość, że przyczyny i objawy padaczki u psa są różne, różna jest także częstotliwość występowania ataków. Na tej podstawie wymienić można: pojedynczy atak, gromadny atak – więcej niż dwa ataki po sobie w ciągu doby, stan padaczkowy – atak trwający ponad 30 minut albo występujące po sobie ataki padaczkowe, podczas których zwierzę nie odzyskało świadomości. Stan padaczkowy wymaga szybkiej interwencji weterynaryjnej, ponieważ zagraża życiu czworonoga. Padaczka u psa – jak pomóc? Co zrobić, gdy pies ma padaczkę? Bezwzględnie trzeba kontrolować przebieg ataku. W ten sposób uchroni się zwierzę przed dodatkowymi urazami. W związku z tym konieczne jest usunięcie z otoczenia przedmiotów, o które mógłby się uderzyć lub skaleczyć. Podczas ataku powinno się osłaniać głowę zwierzęcia. Dobrze, jeśli podłoży się pod nią coś, co zamortyzuje uderzenia, np. koc. Z pyska zwierzęcia należy usunąć wszelkie rzeczy, np. Zabawki czy pokarm. W innym przypadku mógłby się nimi zadławić. Zdania na temat wyciągania psu języka podczas ataku są podzielone. Wskazaniem do tego jest sytuacja, kiedy język powoduje kłopoty z oddychaniem. W przypadku zwierząt poddawanych farmakoterapii nie można zapomnieć o podaniu leku. Najczęściej stosuje się go drogą doodbytniczą. Środki mają wówczas postać czopków lub wlewu. Zawsze trzeba je mieć w domu. Po zakończeniu ataku należy zapewnić psu komfortowe warunki do odpoczynku. Powrót do formy będzie szybszy, jeśli będzie miał ciszę i spokój. Po wstępnym uspokojeniu powinno się zabrać zwierzę do weterynarza. W przypadku nieprzerwanych nawracających ataków to nawet w czasie ich trwania trzeba udać się do specjalisty. Potrzeba farmakologicznego zaprzestania wyładowań w mózgu. Leczenie padaczki u psa Jak leczyć padaczkę u psa? Leczenie padaczki u psa opiera się przede wszystkim na lekach. Środki przeciwdrgawkowe stosuje się w przypadku ataków, które występują częściej niż raz w miesiącu oraz ataków gromadnych. Stan padaczkowy wiąże się z koniecznością interwencji weterynaryjnej. Wówczas potrzebne jest dożylne podanie leków. Po ustabilizowaniu stanu pies leczony jest jak pozostałe czworonogi. Celem terapii jest wyeliminowanie napadów, co niekiedy jest niemożliwe. Wtedy dąży się do zmniejszenia ich częstotliwości i nasilenia. Leki przeciwpadaczkowe zazwyczaj muszą być brane do końca życia. Z tego względu warto zabierać psa na badania kontrolne, bo mogą powodować zaburzenia pracy niektórych narządów.

atak padaczki u psa